„Jak skutecznie wychowywać i pracować z dzieckiem trudnym emocjonalnie”
„Dzieci uczą się tego , czego doświadczają:
Dziecko krytykowane – uczy się potępiać.
Dziecko otoczone wrogością – uczy się agresji.
Dziecko żyjące w strachu – uczy się lękliwości.
Dziecko doświadczające litości – uczy się rozczulać nad sobą.
Dziecko wyśmiewane - uczy się nieśmiałości.
Dziecko otoczone zazdrością - uczy się zawiści.
Jak pomóc dziecku pokonać trudności w mowie i komunikacji?
Opracowała: Magdalena Tomczyk, logopeda
Znajomość norm rozwojowych Aby rodzice mogli skutecznie wspomagać rozwój mowy i komunikacji u dzieci koniecznie powinni znać normy rozwojowe mowy, czyli zdobyć wiedzę na temat tego, jakie elementy rozwoju mowy pojawiają się w danym wieku dziecka. Każde dziecko jest wyjątkowe i rozwija się w swoim własnym tempie. Warto wiedzieć, jakie kamienie milowe w rozwoju mowy osiąga przedszkolak w wieku 4, 5 i 6 lat.
ĆWICZENIA PERCEPCJI SŁUCHOWEJ i SŁUCHU FONEMOWEGO
Prawidłowy poziom percepcji słuchowej jest jednym z czynników, które warunkują rozwój mowy i decydują o umiejętności prawidłowego czytania i pisania. Zabawy słuchowe są konieczne, aby rozwijać wrażliwość słuchową dziecka już od najmłodszych lat. Dzięki sprawnemu funkcjonowaniu analizatora słuchowego dziecko spostrzega, zapamiętuje
i rozpoznaje dźwięki, wśród których znajdują się i także dźwięki mowy. Słuch fonematyczny to zdolność rozróżniania fonemów, czyli dźwięków mowy ludzkiej. Poniżej znajdują się ćwiczenia, które możecie Państwo wykonywać z dzieckiem w domu wspierając jego rozwój na różnych poziomach.
DOKUMENTY DO POBRANIA
Kompetencje wychowawcze rodziców.
Rodzina w najszerszym zakresie zaspokaja potrzeby fizyczne, czysto egzystencjalne i psychiczne, przez co kształtuje uczucia, postawy, ma istotny wpływ na zachowania dziecka, jego stosunek do innych ludzi, do świata wartości, systemu postępowania. Rodzina jest dla dziecka pierwszym środowiskiem wychowawczym. Wywiera bardzo istotny wpływ na kształtowanie się jego osobowości i rozwój w różnych aspektach. Atmosfera wychowawcza domu rodzinnego jest wyczuwana przez dziecko instynktownie. Choć początkowo nie rozumie ono istoty otaczających go zjawisk - odbiera je. Dziecko ma prawo do tego, żeby wzrastać na trwałych fundamentach dobrej i zdrowej rodziny. Czasem atmosfera panująca w domu, pozornie spokojna na zewnątrz, w rezultacie jest pełna napięć, stresów i obcości. Atmosfera wychowawcza domu rodzinnego, jeśli jest właściwa, pełna ciepła i serdeczności sprzyja realizowaniu zadań wychowawczych. Jest podstawą zaufania i poczucia bezpieczeństwa. Decydujące znaczenie dla kształtowania pozytywnej atmosfery wychowawczej ma odpowiedni styl kierowania i stosowanie odpowiednich środków wychowawczych.
